The "Ganga Style"

Denbora bat daramagu ezkutuko analisi bat garatzen, kontsumo-portaera guztiz kulturala deskribatzen duten funtsezko insight horiek aurkitzeko erronkarekin, zeinari "Ganga Style" izena jarri diogun.

Kontsumitzaile batek produktu edo zerbitzu baten balioa erosteko bere gain hartu behar duen prezioa baino nabarmen handiagoa dela uste duenean, aukera, eskaintza edo, azken batean, ganga definitu ohi da. Egoera horren aurrean gure burmuinak erosketa erabakitzeko prozesua azkartzen du, barne eztabaidarako denborak drastikoki murriztuz. Gugan hainbat emozio gertatzen dira, non, alde batetik, produktua agortu aurretik edukitzeagatiko antsietatea sortzen den (ganga orok behin-behinekotasunaren osagai bat du), eta, bestetik, estimulu neuronal positiboa (endorfinak), non adimentsu sentitzen garen, eskaintza ezagutzeko gai izan garelako eta une eta leku egokian egon garelako.

↗ Balioaren eta prezioaren arteko konparazioa eta erabilgarritasunaren kontzeptua Ekonomia Adierazleen Oinarrizko Sisteman.

Zalantzarik gabe, markek adimenez egiten dute lan azken sentsazio horren gainean, eta egunero sortzen dituzte pertsonen kontsumo-behar berriak, eta, askotan, behar errealei ere ez diete erantzuten.

Baliteke, azken finean, kontsumitzaile guztiok adimentsuago sentitzeko behar hori izatea (eta batzuetan behar ez ditugun produktuak guri saltzea onartzen dugu), baina Ganga fenomenoak portaera kulturalagoa hartzen duen tokian, pertsona batek bere adimenaren ziurtagiri bakarra aurkitzen duenean gertatzen da, ganga bilatzean. Hau da, gangen bilaketa bizimodu edo Lifestyle bihurtzen denean: “Ganga Style”-a.

“Ganga Style”-ak, beste edozein mendekotasunek bezala, portaera progresibo bat deskribatzen du “Kontsumo esperientziala”-tik, gure garunean garaipenak eragiten duen estimulu positiboarekin koketeatuz, “Noizbehinkako kontsumoa” edo “batzuetan, kakoa” beste fase batera pasatzeko.

↗ Mendekotasun baten prozesuen piramidea, non kontsumitzaile pasiboaren portaera progresiboak ikusten diren, azken etapetan profil proaktiboago batera iritsi arte.

Beste urrats bat, baina esan liteke oraindik ere osasuntsu dagoela “ohiko kontsumoa” edo “ganga-bilatzailea naiz”, jauzi garrantzitsua aurreko etapa ez hain aktibo batekiko.

Piramide honen azken eskalafoia “mendekotasuna” da, Ganga Style delakoaren summum-a, gangen kontsumoaren menpekotasuna. Estatu bat, non produktuaren balioaren eta prezioaren arteko psikodelia guztiz nabaria den, daukan balioa duelako, eta behar edo ez, “nahi dut, doan delako”. Eta zerbait dohainik izatea txute bat da nire adimen kontagailuarentzat. -“Ezin naiz azkarragoa izan, euro bat askatu gabe daukat, sistema engainatu dut, garaile bat naiz, ikusiko duzu kontatzen duzunean”- gure burmuinak Ganga Style fase (jada osasungaitz) horietan jaurtitzen dizkigun piropo horietako batzuk baino ez dira.

Mendeko etapa honetan, non indibiduoak, jada bagaje bat duen eta aurreko faseetan bere adimena sendotuta ikusi duen balio erreala baino prezio txikiagoan produktuak eskuratuz, bere adimen-kontagailuak gehiago eskatzen du. Mendeko fase horretan, hitz magikoekin bakarrik baretzen da monoa: “DOAN DA”.

↗ Ganga Style etapan, balioaren eta prezioaren arteko erlazioa bereizi egiten da; kontsumitzaileak ez du erosketa-hausnarketarik egiten, eta produktua eskuratzen du, ezertarako behar ez badu ere.

Ganga Style-ren “DOAN DA” etapa honetan, mendeko pertsonen artean erabateko bereizketa ematen da produktuaren/zerbitzuaren balioaren eta prezioaren artean, non, faktoreetako bat berrerosi egiten bada (prezioa), balioak ere egiten duen, eta pertsonok kontsumismora jotzen dugu produktuaren balioaz, erosteko erabakiaz edo kontsumoaren aurrean dugun erantzukizunaz inolako hausnarketarik egin gabe. Kontsumoaren aurrean guztiz otzan eta arduragabe bihurtzen gara, garaile irudi okerra proiektatuz gainera. Zein profil hobea zure enpresaren logotipoa jartzeko!

Espainiako gizartearen zati handi batean “DOAKO” etapa horrek izan duen eragin handian sakonduz, salmenta-estrategia ugari edo negozio-eredu ugari erakuts daitezke. Duela hamarkada batzuk izandako espainiarrekiko analisi konduktuala jorratzen zuen dokumental batean, Espainian inbertitu nahi zuten enpresari txinatar batzuek honela definitzen gintuzten: “Produktuak erostea gustatzen zaigun gizarte bat, ez nahitaez funtzionalak prezio baxuan, gure etxeetan denboraldi batez gordetzeko, eta handik denbora batera botatzeko”. Horrela jaio ziren “Todo a 100” ospetsuak.

Azterketa txiki honen ondoren, baliteke gauzen prezioan bakarrik hezitako kultura izatea, eta ez haien balio errealaren ebaluazioan. Hain sinplea dirudien horrek arrisku handia ezkutatzen du kontsumitzailearentzat, haren artean sortzen den urruntzeagatik, eta erosketa-erabaki bat produktuaren edo zerbitzuaren benetako balioan oinarrituta, erosten ditugun ondasunen (higiezinen) espekulaziorako jomuga erraz gisa aurkeztuz eta, gainera, “DOAN” amuaren gose diren pertsona bihurtuz.

Azken finean, baliteke burmuinak piropoak jaurtitzea gure adimenari “DOAN” den hori eskuratzean, baina horren balioa eta gugan estaltzen duen beharra ebaluatu gabe egiten badugu, justu kontrakoa gara, kontsumitzaile ezjakin eta arduragabe batzuk, Op-Op-Op Opa “Ganga Style”-aren biktimak.