Petrucha | Packaging jasangarritasunaren bidezko paradigma aldaketa

Petruchak oso manifestu interesgarri eta handinahia aurkeztu zuen, eta horretarako dot.en laguntza izan zuten; “Industriaren paradigma aldatzea, produktuaren jasangarritasun-estrategia baten bidez”. Erronka horrek proiektuaren oinarria finkatu zuen. Hain jasangarriak ez diren balio-katearen urratsak identifikatu eta konpondu nahi zituen, eta alternatiba sortzaile eta eraginkor bat aurkeztu zuen, packagingaren eragina murrizteko. Packaging jasangarri bat diseinatzeko, lehenik eta behin, ontzi bat beharrezkoa den ala ez identifikatu behar da. Kasu honetan hala zen, Petrucha zapatak postaz bidaltzen direlako eta dendetan babestu egin behar direlako. Horri buruz hausnartu ondoren, ingurumenaz arduratzen den material bat aukeratzeaz gain, haren fabrikazioaren balio-kate osoa ulertu behar da, ingurunean eragin handiena duten prozesuak zein diren hautemateko. Hori oinarri hartuta, Petrucha proiektua packagingak eta gainprodukzioak betetzen duten rolari buruzko kritika erradikal baterantz bideratu zen, ingurumen-inpaktua gutxitzeaz gain, haren gaineko inpaktuak berreskuratuko dituzten hobekuntza-proposamenak aurkitzen saiatuz.

— Anaid Cano, Petrucharen sortzailea.

dot.en ikusi genuen stocka biltegiratzea sistemako prozesurik kutsatzaileenetako eta garestienetakoa zela, biltegiratze-espazioa eta garraio-bikoiztasunak behar baititu (fabrikatzailea - fabrika - bezeroa). Horregatik, packaging ad-hoc fabrikatzeko sistema berri bat diseinatzea erabaki genuen, hau da, zapatak fabrikatzeko erritmoan sortutako zapata-kaxak. Zero stockeko estrategiatik abiatuta, normalean industrialki egiten den fabrikazio-zerbitzu oso bat diseinatu genuen, baina artisau-egoera horretara egokituta. Hala, lehengaiaren (paper-zelulosa, material organiko birziklatu eta birziklagarria, beste aglutinatzaile natural batzuekin batera) nahasketaren proportzio idealak definitu genituen, banbu-zurezko eskuzko prentsa diseinatu eta fabrikatu genuen, hezetasunarekiko oso erresistentea, materiala kaxaren barruan prentsatzeko, eta airean lehortzeko sistema natural bat probatu genuen. Sistema hori, gainera, eskalagarria zen, denboraldi bakoitzean zuten zapata-eskaeraren arabera.

Paperezko zelulosaren nahasketaren optimizazio momentuan, prozesua hezea eta organikoa zela ikusi genuen, eta liho haziak botatzea erabaki genuen nahasketa heterogeneoagoa eta gogorragoa izan zedin (Petrucha markaren araberako harri-efektu bat bilatzen genuen). Lehortze-prozesuan, kutxaren oinarrizko materialak substratu gisa funtzionatu zuen eta haziak kaxan ernamuinarazi zituen. Horrela, modu artisauan, material organikoekin eta bizirik zegoen kutxa bat sortzea lortu genuen, natura bera bezala.